در این برزخ
در این وادی حسرت
توان هیچ فریادی نخواهی داشت
سکوتت می شود فریاد وحشتزا
برای هر سلامی باز خواستی هست
برای هر نگاهی جرم ،بس ناخوانده داری
صدایت می شود بغضی گلوگیر
نگاهت می شود تاریک و نابینا
کجا یابی عصای کور دانایان عالم را ؟
بگو ،این جرمی ندارد آنچنان سنگین
مفاهیم بس دروغین اند
راضی ترین مخلوق نه
ناراضی مطلق
راهم نده ، من را نبین
اما چرا هر دم برایم یادگاری از خودت
بر دل نهی ؟
جز دردِ این دل
هیچ مفهومی برایم ارمغان آرد ؟
نامهربان گشتی
نه که نامهربانی از صفاتت نیست
هر چه بخواهی
هر چه بگویی
باز هم محبوب این قلبی ،
راضی ترین راضی عالم ، هشتمین انسان .
راهی ندادی جسم را اما
دل را کجا با خود بری هر لحظه و هر دم
دل در سرای تو محرم شده ،ممنون این لطفم .
|
|
