دوباره شوق حرم
دوباره بوی کفن
شنیده ای که چرا آب سر بزیر آید
شنیده ای که چرا موج بی فریب آید
ندای العطش و تشنه ایم
یا مولا
چگونه دم زنیم ز آب که سیرابیم
و این همه رنج است در این پرآبی
نخواه آب شودارزش و هم آزادی
نفس بریده ،صدا خفته ،دل پر از آشوب
هوا چه نفس گیر ،بدون حضورت ای ارباب
کجا و کی و چگونه تو را می یابیم ؟
در وجود بادهای شناور
گم شدم
راهنمایی نیست
وتو
باز هم چون همیشه
این دویدن ها را می بینی
دم بر نمی آوری
می بینی و زجر می کشی
می بینی و دور نمی شوی
تمام روزها را سر کنم بی تو
تمام رنجها را مرهم گذارم بی تو
نمی دانی
همین یاد تو
مرهمی شده بر این همه پریشانی
بر این همه آزادی و در بند بودن
در به در بودن
و یا نه
اینهمه در رنج بودن
مرا ازاد کن
من نادمم
از این همه آلودگی ها شرمسارم
روی برگشتن به درگاهت ندارم
ناله هم این درد را درمان نباشد
نگاهی سخت و طولانی
صدایی سردو بارانی
شده شلاق هر روزه
خراشی تازه بر روحم زند
ناعادلانه
ناجوانمردانه و چالاک
باشرمساری آمدم بابای مهربان من
گر نزد تو نباشم و اینجا نبینمت کجا
درد دل شکسته را فریاد سازم ای پدر
نالم ز جور دوستان
دردم ز مهر دشمنان
تو را من دوست می دارم
پدر جانم
تو که دوری ز من
دور ی از این ناخلف فرزند
در ظاهر
ولی همراه هر روزی
منم آن طفل بازیگوش
می میرم و دم بر نمی آرم
از این نامردمی های جهان
در این حجم پر از تزویر و رنگارنگ انسانها
آرزوی پر زدن های دل شیدا حرام است
|
|
