راضی ترین مخلوق نه
ناراضی مطلق
راهم نده ، من را نبین
اما چرا هر دم برایم یادگاری از خودت
بر دل نهی ؟
جز دردِ این دل
هیچ مفهومی برایم ارمغان آرد ؟
نامهربان گشتی
نه که نامهربانی از صفاتت نیست
هر چه بخواهی
هر چه بگویی
باز هم محبوب این قلبی ،
راضی ترین راضی عالم ، هشتمین انسان .
راهی ندادی جسم را اما
دل را کجا با خود بری هر لحظه و هر دم
دل در سرای تو محرم شده ،ممنون این لطفم .
دلم تنگ است
دلم در حد یک دریای مواج پر از غم سخت دلتنگ است
نمی آیی دگر در خانه ی محجور دل
مگر این خانه از سنگ است ؟
مرا دیگر نمی خواهی
نگاهم را پریشان کرده ای
قلم را سخت لرزان کرده ای
سلام آقاجان !
دوری از تو جسم مرا بیمار نکرده ،بلکه روحم را سخت درگیر کرده . نه دوست دارم دور باشی و نه نزدیک که هرم نزدیک بودنت واژگون می کند تمام لحظات بی کسی ام را . نه اینهمه بی مهری هایت را تاب می آورم و نه مهرورزی های بی دریغت را .
هوای لحظه های دیروز
سخت هوایی ام کرده
دور که می شوم
آرامش بر دلم حکومت می کند
و نزدیک که می شوم
از درون تهی می شوم
نه دلتگی های امروز و نه
حضور دیروز
هیچیک مرهم اینهمه بی دردی نیست .
آسمان را دوست داشتن فایده ای ندارد برای من که زمینی ام و دلبسته این زمینم ،آسمانی بودن آرزوی محال است .
جنوب هم رفتیم ،اما ...
نمی دانم لحظات را چگونه توصیف کنم ،هر لحظه قرنی بود ،سخت تر از این لحظات در عمر نداشتم ،له شدنهایی مداوم و باز ایستادن ،خون دل شدنها و باز هم لبخند زدن ها .
من از دنیا دگر سهمی نمی خواهم
من از این لحظه ها آرامش محضی نمی خواهم
دگر این روزها تکرار دیروزم شود آیا
نه این یک لحظه را با روزها دیگر نمی خواهم
نه دریایی ،نه صحرایی ،نه طوفان دلی پر رنج و آگاهی
نیا محبوبه شب های رویایی ،تو را هم من نمی خواهم
شب و تنهایی و هر دم پریشانی نگه دارم
که من آرامش روزان را نمی خواهم
|
|
