دلم تنگ است

خدا جانم

دلم تنگ است

دلم در حد یک دریای مواج پر از غم سخت دلتنگ است

نمی آیی دگر در خانه ی محجور  دل

مگر این خانه از سنگ است ؟

مرا دیگر نمی خواهی

 

نگاهم را پریشان کرده ای

قلم را سخت لرزان کرده ای

آرزو به گور

سلام آقاجان !

دوری از تو جسم مرا بیمار نکرده ،بلکه روحم را سخت درگیر کرده . نه دوست دارم دور باشی و نه نزدیک که هرم نزدیک بودنت واژگون می کند تمام لحظات بی کسی ام را . نه اینهمه بی مهری هایت را تاب می آورم و نه مهرورزی های بی دریغت را .

هوایی شده ام

 

هوای لحظه های دیروز

سخت هوایی ام کرده

دور که می شوم

آرامش بر دلم حکومت می کند

و نزدیک که می شوم

از درون  تهی می شوم

نه دلتگی های امروز و نه

حضور دیروز

هیچیک مرهم اینهمه بی دردی نیست .

زمینی ماندم

بسم الله

 

آسمان را دوست داشتن فایده ای ندارد برای من که زمینی ام و دلبسته این زمینم ،آسمانی بودن آرزوی محال است .

جنوب هم رفتیم ،اما ...

نمی دانم لحظات را چگونه توصیف کنم ،هر لحظه قرنی بود ،سخت تر از این لحظات در عمر نداشتم ،له شدنهایی مداوم و باز ایستادن ،خون دل شدنها و باز هم لبخند زدن ها .

 

نمی خواهم

 

من از دنیا دگر سهمی نمی خواهم

من از این لحظه ها آرامش محضی نمی خواهم

دگر این روزها تکرار دیروزم شود آیا

نه این یک لحظه را با روزها دیگر نمی خواهم

نه دریایی ،نه صحرایی ،نه طوفان دلی پر رنج و آگاهی

نیا محبوبه شب های رویایی ،تو را هم من نمی خواهم

شب و تنهایی و هر دم پریشانی نگه دارم

که من آرامش روزان را نمی خواهم

روضه مادر

این دل ندارد هیچ حرمانی

به جز دوری مادر

نه که دوری ندارد هیچ دارویی

پس ندارد این درد درمانی خدای من

مادر و میخ و در و غیرت حیدر

شده حرف همه ،اما چه سودی دارد این جمله

هزاران بار شاید شنیدیم این روضه را

بی مهری دیوار و آتش ،ناله مادر

مشق عشق

 

آری از پشت کوه آمده ام...

چه می دانستم این ور کوه باید برای عشق خیانت کرد؟!

برای خوب دیده شدن دیگری را بد نشان داد

برای به عرش رسیدن دیگری را به فرش کشاند

وقتی هم با تمام سادگی دلیلش را می پرسم

می گویند: از پشت کوه آمده!

ترجیح می دهم به پشت کوه برگردم

و تنها دغدغه ام سالم برگرداندن گوسفندان از دست گرگ ها باشد،

تا اینکه این ور کوه باشم و گرگ

writer : makintach

دل آزار

از این لحظات میترسم

از این گم شدنها درلحظه

دور شدن از خود

و تنها ماندن در زمان

نامهربانی دیگر پاسخی بر دردهایم نیست

کاش نامهربان تر باشم و

لحظات را در حصار این چنگال بدفرجام نیازارم

آزردن دل دیگر کار هر روزه ام شده

همیشگی است ،پایدار

لحظه را نمی خواهم

رنجنامه ای است بی پایان

رنجم ؟دورغی است  که به خود می گویم و باز هم

می رنجم

رنجش دل که چیزی نیست ،می شکنم و باز هم ....